درین شب ها
که گل از برگ و
برگ از باد و
ابر از خویش می ترسد
و پنهان می کند هر چشمه ای
سر و سرودش را
در این آفاق ظلمانی
چنین بیدار و دریاوار
Post a Comment
No comments:
Post a Comment