Har Ruz

من اندر خود نمیابم که روی از دوست برتابم
بدار ای دوست دست از من که طاقت رفت و پایابم
تنم فرسود و عقلم رفت و عشقم همچنان باقی
و گر جانم دریغ آید نه مشتاقم که کذابم
نگفتی بی‌ وفا یارا که دلداری کنی‌ ما را
الا گر دست میگیری بیا کز سر گذشت آبم
سر از بیچارگی گفتم نهم شوریده در عالم
دگر ره پای میبندد وفای عهد اصحابم