...یاد باد آنکه سر کوی توام منزل بود

کسیکه از ره تقوا قدم برون ننهاد
به عزم میکده کنون ره سفر دارد

در این آخرین دم
به پاس آن همه وقت
که همنفس بودیم و همقدم
و به پاس عشق
فرض است بر من
که بنگارم
تا قداستی بماند و حفظ شود
از عشق

نگاه اول
و لبخند آخر
و هرآنچه این میان است
را
میدانم که میدانی
و داریشان در ژرفای فکر
و در پس چشمانت

چشمانت...
هرآنچه هست به خاطر آر
و داشته باش در ذهن
و من نیز

یاد باد آنکه...
همین!
زیاده عرضی نیست